Ek moet meermale
háár Amerika besoek
want haar Amerika
is my Rome
Ek moet meermale
haar natril beelde begluur
oor haar kolosseum
se spuwende oë besin
waar haar glinsterarenas
nog lewenwelend glim
Ek moet die mooi triomfe
van haar troimfboë terhart neem
tot my Amsterdam se hoop
weer splinternuut val op…
haai toedels
het julle gehoor
daars ‘n toutil lokdown
mense ga skoon mal jong
elke ou met ‘n biekie geld
kopie trollies oorlopens vol
daar is niks brood oppie rakke
geen wieks of hoesstroop nie
wonner wat ga ons maak
vir ons self kyk vir weke
lank met tjips…
My geelvelvoël
toe jou sensasiepers bene
konstraste maak
met jou spierwit
rand se blinkvlerkspreeu
wat altyd skyn
in die dageraad.
wou ek nie meer na jou
met sieleleed verlang nie
Ook nie toe opwellende drifte
van gekelpte wolke
wat inmekaar flans
jou liggaam gryp nie,
of toe die toeërige hemel
mistig makriel
My dierbare krosie was ‘n pragtige, spontane dogtertjie, maar hiperaktief en super-sosiaal. Ons het in ‘n nuwe buurt vol jonggetroudes met klein kindertjies gewoon. Die bure direk agter ons, het vier woelwaters gehad, waarvan die oudste seuntjie (so oud soos ons spruit), ook ‘n absolute handvol was.
Die “klein kerkie”…
