As ek maar die vlam kon blus
die vuur wat skroei
en vrede verwoes
se vaalwit was
met enkel traan uitwis
sou die skadu’s
wat bewe van angs
verwater
tot seerkry wat was.
(DjG)
As ek maar die vlam kon blus
die vuur wat skroei
en vrede verwoes
se vaalwit was
met enkel traan uitwis
sou die skadu’s
wat bewe van angs
verwater
tot seerkry wat was.
(DjG)
Waarom behoort ons kwansuis aan ʼn skrywers groep indien dit wil voorkom asof die meeste lede net plaas en nooit moeite doen om ʼn ander se goed lees nie. Kommentaar is nog skrapser. Is die doel van so ʼn groep dan nie juis om deur terugvoer mekaar aan te…
My kind …
jou optrede en woorde
skif soos kaf in die wind
een oomblik kwansuis satyn
dan weer druppend van venyn
kneeswoorde en dade
(hier en daar, deur die jaar)
wat seer letsels laat
my oog sien
wat ander nie kan
my oor hoor
wat ander nie verstaan
getrou gee…
Mengelmoes-menskardoes
Ek was die nuwe generasie sprokiesprinses in wording
volmaaktheid in vroulike mensvorm gegiet
wat voluit kan leef en die lewe geniet
die formidale vrou en ma waaroor almal sing.
‘n Vrou wat al die lewensfasette in harmonie bring
professioneel ‘n kenner op haar gebied
in totaliteit, haar lewe ‘n…
Die
pad
lê pyl,
dwars oor land
opgebou deur mense hand.
in warmte
loop paaie deur
veld.
Tyd sny terug
los sag gate….
herstel
onbemind deur mens en veld.
Laat letsels ongesien in
eie, gemeenskap
pad.
wel bekend,
vertrapte
siele.
