Goodbye, au revoir, adiós, cheers, koebaai en voetsek – tot in ewigheid.
Dit was so saam met bed opmaak vroeg een Saterdag toe Hubby opgewonde vertel dat Derrich Gardner van die nasionale radiostasie, Radio Sonder Mense, die opvoering “Groet die Grotman 2” baie dringend adverteer. En ons moet sommer…
Verlore tyd
Water druppels lê tussen die stof voetspore op die houtvloer. ʼn Snik ruk deur Antjies se reeds seer bors. Die koevert wat sy vasdruk teen haar bors is opgefrommel van emosie, Sy hou dit vas soos ʼn kleinnood. Hoekom? Hoekom het hy dit nie vir haar gestuur nie?…
Satans vuur
Satan se gryse vuur
brand my siel.
Sal ek dit kan verduur?
Hoe kan ek my so verniel?
Die ondraaglike gekraak
van bene wat versplinter.
Hoe koester ek wraak
oor die mense se gefluister!
In skaamte sak my kop
alles wel verdiend.
Gal stoot op in my krop,
nooit sal…
Voor jy jou wraak
op ander wreek,
moet jy jou hand eers diep
in eie boesem steek;
waar eie ek ydel
teen nederigheid baklei
sal jy moontlik die oorsprong
van jou rampsaligheid kry.
Daar waar jy ontkennend swyg
oor flaters wat slaafs
voor trots neerbuig;
tussen versinsels wat fier
in geilgrond
van eieliefde groei,
onderwyl jy narsisties
op vrot nydseiers broei.
En…
as spyt jou laatnag
aan…
Volkome het ek vir jou gelewe
My liefde het bankvas gestaan
Met oë bottoe na jou geslaan
het ek jóú bo God verhewe.
My verstand het my begewe –
jy was die kern van my bestaan;
vóór jou liefde vir my sou taan
was jou geluk boweal my strewe.
Maar gou was ek tot insig gedwing
toe jou…
