As die plompwolke
kreefgange gaan
en verby dié godebloedson
vlieg ñ kolibrie’
…liefling
wens ek jy was hier.
Want sodra God ñ
winterdrag ring gooi
en wysiginge
ondergaan in die
kaalarmlug
roggel my hart met
verse terug
na ons verlede saam.
stemme uit die mis
verrys met elke boodskap
een meer waardig en afgemete
as die volgende wat met uitdruklike
gedagtes kom spook van vrae
wat in elke hart fermenteer
stemme so ongerus
bring maar weinig hoop
elkeen poog om sy stem te verdik
om te pas by hom wat geroepe…
Kan jy onthou die “Budha” wat op die bergrivier se waterloop
net die dag vóór die reën se doop
hóe die son helder oor daai dag kyk
en diep agter uit die wolke kruip
Hóe eendjies almal bymekaar om die tent vergaar,
dit was daai partitiewe oomblik, sakraal
jou krulbruinhare…
Moes jou in die gesig kyk vandag
jy en ek en ek en jy
met soveel beloftes gemaak aan mekaar
en hier staan ons
uitmekaar
verby mekaar
niks van ons drome waar
niks van wat ons gedink het
niks wat ons geglo
niks wat ons gese het
is waar…
Die skemerdonker se aandpak
is vaalbleek
en soos pas- ontloke wolke
met wintervoete
die hemelrombus deurtrap
en reën hurk neer
is die son nes die afgeleef van kers
aan die uitsterf.
want jy vlieg virewig hoog.
©Zebulon Kochk
Konnichiwa Gedigte
2 December 2019
