My hart, broos porselein glas
duisend stukkies oor die grond versprei
skerp stukkies wat ek vermy
te bang ek word dieper gewond.
Alles herinner my aan die leë stoel
jy is diep gekerf in my hart
met ‘n warboel gedagtes oor jou-
hoe jy altyd daar was vir my
hoe die lewe jou uitgehol het
en hoe jy…
Soos die son oor berge val
Hierdie groot, onbekende mal
Rotsagtige, skaduweebevange berg
Wat soms jou sit en terg
Van naby, van ver bly hy mooi tog
Maar klim, hygend, gedoop in soutwatervog
Raak hierdie berg, monster wat vuur spoeg
En nog hooi op jou oorvol vurk voeg.
Wat te make
Die lewe sout
Op die slak binne my
Stadig, stadig seil ek deur die lewe
Vol sere
Trane vloei diep binne my
Die wal van my hart gebreek
Die water dreig om uit te stroom
Maar huil mag ek nie
Val, rol, val
Val, rol, val
Die mense speel tol
Met…
ek bloei in granaat
terwyl ek hurkend sit
opsoek na die verlore skyn
van die son se krag
soms vind daar
sluikhandel
in my kobaltgedagtes plaas;
word donker oorloë
in amber geveg
terwyl braambosse in oker brand
vloed riviere kleurloos
klankloos weg
dan weer skitter die gewyde spasies
in flonkerspasies
met…
VREDE
vasberade loer nuwe lewe
deur die donkerste grond
stoot sy arms blaar vir blaar
soos wyd gespreide vlerke
reikend na die son
hongerig omhoog
om elke straaltjie sonskyn
gulsig op te slurp
om met ‘n helder stem
VREDE
oor die wêreld uit te roep
© Barbara Smit – 16/10/2019
