in my dag van oorsprong
met moederbors gesus
toe die somerson in sy skoot val
was hy aldeur daar in rus
nog kind pyl ons bult-af
op die kaskar baan
en saam dan moeg tuis
by die hang van n maan
op staalos se rug ywerig
die aarde gekloof
later hittig…
Ek lê weer vlugalleen
in die klein kamertjie,
staar na die dak,
voel vuisvoos twak.
Dan kom hy geruisloos,
asof uit die niet,
lê helend soos ‘n rofie
bo-oor die verdriet,
sprei sy hitte
dwarsdeur my,
bly speur in my oë
stip tot waar ek ly.
Dankie, dink ek, en straal
Oë lag en skarrel
tot ander se trane verander
na blou dou wat glinster
in nuwe hoop, plesier
in die nou moment.
Uitputtend moë wese,
eie vreugde word nagelaat
gereflekteer in hoe gaan dit
vrae,
alles van die beste
wense.
Jy wat altyd lag
met vrees en trane oë,
jou oë…
die monster
op die horison van die wêreld
loer die gevreesde vretende virus
wie sal weet wat die gevolge is
van Corona oftewel COVID-19
mensgemaak of natuurlik
die oorsprong sal ons nie weet
toe Dr Li die fluitjie blaas
gesmoor in sy baba-spoor
China die episentrum
kwarantyn in hospitaal
of gedwonge huisarres
eerste van vele stede
die virus moor en steel
vryheid en…
hier
in die donkerste hoekie van my tuin
het ek ‘n rankroos geplant
pienk klimop rosies wat fyngeur
sagte herrinneringe in die aandlug strooi
daar
onder die sekel van die hartseer maan
het ek jou geplant
‘n houtkissie gevul met stof
want uit stof was jy en stof is jy
