Wie is die mens
wat alewig so sit en glimlag?
Dié wat so met homself praat
en vliegtuigies heen en weer beweeg?
Wie skuil agter sy oë-
die wat als probeer inneem
maar sy DNA by ‘n goudvis kry?
Hy wat nie kan skryf of lees?
Die mense gebruik hom as
Net voordat ek gaan
Hier lê die wêreld nat –
deurweek met water
en wolke trop
soos witwollammers teen die blou.
Ek vertel dit net vir jou
al vrees ek, verhale oor die weer
kan soms verveel;
ek en jy kon nog altyd
die son en wind en reënval deel.
Ek vind dit vreemd hoe stilte werk;
ek’s half bewus…
My hart, broos porselein glas
duisend stukkies oor die grond versprei
skerp stukkies wat ek vermy
te bang ek word dieper gewond.
Alles herinner my aan die leë stoel
jy is diep gekerf in my hart
met ‘n warboel gedagtes oor jou-
hoe jy altyd daar was vir my
hoe die lewe jou uitgehol het
en hoe jy…
Hoe neem ek afskeid
van ‘n leeftyd vriend?
Hoe groet ek jou
as ek weet dis ons laaste vashou?
As ek weet môre belowe
nie jou lag-
Te bang ek vra myself
Hoe dit klink
Stakato, huk-huk
Of roosblare sag
Miskien ‘n heksie se melodie gesteel?
Hoe keer ek dat die wal…
Soos die son oor berge val
Hierdie groot, onbekende mal
Rotsagtige, skaduweebevange berg
Wat soms jou sit en terg
Van naby, van ver bly hy mooi tog
Maar klim, hygend, gedoop in soutwatervog
Raak hierdie berg, monster wat vuur spoeg
En nog hooi op jou oorvol vurk voeg.
Wat te make
