Winterkoud vuil verslete
klouend aan ou kombers
Iewers het sy lig verdwyn
tussen gevoel en lewe
uitgeklok aan genade
alleen in eensaamheid
wonder hy soms “hoekom”
waar dan so skeef gedraai
strompel hy deur strate
op soek na iets te ete
voor winkelvenster
pak hy sy bondeltjie
Koue sement vloer
opgerol in n sielestryd
oorval n diepe slaap
en hoop onbeskaamd
©Louisa van Vliet
Jy bou ‘n huisie van kaarte. Elke kaart ‘n hoop. ‘n Droom. ‘n Wens. ‘n Aspirasie. ‘n Verlange. ‘n Begeerte.
Jy werk hard. Jy glo. Hierdie gaan ‘n pragtige huisie wees.
En dan, kom ‘n wind en die huisie stort in duie. Dalk is dit nie eers ‘n harde wind…
Spitsverkeer is refleksie tyd, veral wanneer jy wag om jou eindbestemming te bereik. Dit is die tyd wat jy werklik luister, hetsy na musiek, die dag se nuus of in gebed met die Hemelse Vader. Ander kere kan dit ‘n heerlike kuier tyd wees. Juis omdat jy en jou…
“Dagboek inskrywing 20 Maart 2025.
Wie van ons het nie al aan die groot D woord gedink nie? Daardie “Doomsday” profesie wat onder die mat ingevee word. Jy steur jou nie daaraan nie, maar tog krap dit in jou agterkop. Wanneer jy na wêreld statistieke kyk besef jy…
Binne die heelkunde van ‘n harakiriese pen
in die katkisering van tweerlei liefde
het my asem kabaal van blydskap.
Doerin waar my tempel ‘n treurtoneel was –
en die son kaasstolpig sou skyn
oor tyktrauma se verreete pyn
het jou liefde kom seevier.
Die lawahitte van jou woorde
het my knaergevoel…
