Titel: Rook en Kersiebloeisels
Deur Ronel Janse van Vuuren
Die swaard val uit haar hand uit. Dit is verby.
Yuki kan nie glo dat sy gefaal het nie. Die katana glim in die dowwe lig van dagbreek. Haar opponent se donker oë bly emosieloos.
Sy kan nie glo dat hierdie vreemdeling die geheime van die swaard beter ken as sy nie. Sy was die laaste van haar bloedlyn; die laaste van die oudste afdeling samoerai in die vier koninkryke.
Yuki verwyder haar masker en val op haar knieë. Kersiebloeisels lê vermorsel om haar. Dit is die oomblik. Dit is die einde. Sy is reg om ‘n eerbare dood te sterf.
‘Dit was pret.’
Yuki ruk haar kop op.
‘Jou tegniek is ‘n bietjie stram, maar met genoeg oefening is ek seker dat jy ‘n formidabele kryger kan wees. Of selfs ‘n sluipmoordenaar.’ Die vrou grynslag.
Yuki se hart dawer in haar bors. Die vreemde vrou se woorde maak nie sin nie. Watter tipe toespraak is dit om te maak voordat die oorwonne sneuwel?
‘Kom saam, ek wil graag die plaaslike kos uit probeer.’
Yuki verstaan steeds nie. Die vrou in leer kniel voor haar.
‘Ons kan met meer vrouens in die Orde van Sluipmoordenaars doen. Kom ons bespreek dit oor saki.’
Sy aanvaar die vrou in leer se hand en staan op. Haar kimono ritsel in die die briesie vol rook. Yuki sit haar katana terug in sy skede; die son gloei vir ‘n oomblik soos bloed op die lem.
Anze
Pragtig, baie dankie vir jou bydrae tot die Augustus 2018 – Haikoe projek