Ek maak die verweerde bruin koevert
met ‘n dowwe pen-adres en datum
stadig oop.
Die seël se gom is droog en geel,
die stempel oud, maar bekend.

Ek trek die brief uit
aan een van die omkrul-hoekies.
Daars ‘n koffievlek op die buitekant.
Dan vou ek die papier oop –

Wanneer mis in Mei
oor die baai kom hang
bring dit weer seer verlang.

Op my onthoupad stap ek
deur honderd gisters
se soet en bitters.

Die tyd bly tuimel
sandkorrels deur vingers
minute deur ‘n uurglas.

‘n Lewensreis voltooi
kosmosse in die veld
vandag hier more weg.

een sekonde gemeet teen die tik van tyd
een enkele noot in jou lewensimfonie
een klik van die metronoom van ewigheid
een korrel sand deur die uurglas se vloei
die seepbel van ons saamlag
splyt plotseling
toe die skoot klap
het jy soos water deur my vingers gegly
in…