Berg

Soos die son oor berge val
Hierdie groot, onbekende mal
Rotsagtige, skaduweebevange berg
Wat soms jou sit en terg

Van naby, van ver bly hy mooi tog
Maar klim, hygend, gedoop in soutwatervog
Raak hierdie berg, monster wat vuur spoeg
En nog hooi op jou oorvol vurk voeg.

Wat te make
Met net te veel sake!

Die vurk raak swaar,
Die hoop en krag op ‘n dieet, te maer
Die berg te steil,
Struikel jy elke myl

Die son sak, donkerte omhels jou
Vrees, woede vou
Om jou soos ‘n kombers swaar
Dan iewers binne jou, dáár

Daar waar alles gebroke is
Waar hierdie berg elke hoop uitwis
Kom die gedagte dat alleen het jy
Van hierdie berg probeer kom vry.

Raak stil, raak stil, dan hoor jy
Hoe ek jou roep na my
Uit na jou steek ek my hande
Ek sal reën stuur na die droeë lande
Van jou siel en hart
Ek sal jou dra oor die doringpad

Want altyd is ek by jou
Maak nie saak wat sou

_________________

Om die lewe te leef, kan ons nie alleen stap nie. Ons kan nie die ‘berg’ alleen klim nie. Ons benodig ons Abba Vader.

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag