Die horrie-piep aanval. (BRONS)

Die skool het gesluit en soos ons gesin se tradisie is, word die kwartaal se afsluiting met ʼn besoek aan ons plaaslike Wimpy gevier. Ons gaan die skoolvakansie behoorlik inwy.

“Nooi paar van jou vriende,” is my ma se woorde soos soete klank in my ore.

Stiptelik om drie kry ons mekaar en geselsend neem ons ons sitplekke in. Daar heers ʼn vrolike atmosfeer in die raserige eetplek met klein kinders wat heerlik speel.

Die ouers vermaan darem so af-en-toe die kleintjies as die geluide bo ʼn seker toonhoogte styg.

Ek neem my sitplek in, so ver as moontlik van die bron van geraas.

Die tafel reg agter ons is beset deur paar tienerseuns wat kliphard lag en grappe maak. My misofonie wil net uitspring toe een kliphard sluuush-sluuush slurp aan die laaste paar millimeter melkskommel. Ek haal diep asem en tel tot by tien om myself in toom te hou. Ek voel ek kry horrie-piep! Ek fokus doelbewus op my vriende en gelukkig begin die musiek sag te speel.

Gelukkig is Johnie Bravo en sy trawante kort voor lank klaar en hulle verlaat Wimpy.

Paar keer begin kriewel my kopvel behoorlik van die kinders se gegil as hulle mekaar rondjaag in die rooi, groen en pers tonnels. Ek vermaan myself om kalm te bly en daarop te fokus om nie deur hulle geraas by die deur uitgedryf te word nie.

Ons smul aan die melkskommels en die atmosfeer is heel gemoedelik tot Johan sluuush- sluuush ronddelf onder in sy melkskommelglas. Ek byt behoorlik op my tande en probeer kophou. Ek fokus op die televisieskerm in die hoek waar Kurt Darren vrolik dans op maat van “Kaalvoet sokkie”. Net toe ek dink die aanslag op my ore is verby, begin Susan tot groot vermaak van almal, kyk of sy harder kan slurp as Johan. Gou ontaard ons tafel in ʼn slurp-kompetisie van Olimpiese Spele-standaard.

Ek raak warm en voel skoon duiselig toe die misofonie my oorspoel. Almal lag en moedig die twee deelnemers aan om die wenner te bepaal. Die volgende oomblik spring ek penorent en soos ʼn pyl uit ʼn boog klap ek! Ek tref Johan teen die gesig en jy sien net melkskommelglase in alle rigtings spat. Ek besef wat so pas gebeur het en moet tot my verleentheid uit met die waarheid: ek ly aan misofonie en raak intens geïrriteerd met sekere geluide.

©Marlene Erasmus
16/07/2020

(399 woorde)

Rapporteer inhoud

• Issue: *
  Kopiereg inbreuk vuil taal Ongeldige Inhoud
• Your Name: *
  
• Your Email: *
  

• Details: *
  

Handig verslag