Die Virtuele bestaan
Laasnag het ek en jy gaan wandel ,
op ‘n virtuele strand …
onder ‘n helder sterre hemel,
met sagte fosfor lyne
op die brekende branders…
en dit was die enigste natuurlike lig.
Hand aan hand met jou kop teen my skouer,
en nie veel gese,
net gekyk…
en gekyk na mekaar…
en die see,
maar meesal, na mekaar…
Sonder woorde,
want soms is woorde seerder as die stilte…
en soms is wakker word,
meer alleen…
as slaap.
© Fanie Jansen van Vuuren
2 Kommentare
-
-
Okatopi
Dankie Kiekies :-)
-
Maak 'n opvolg-bydrae
Jy moet aangemeld wees om 'n kommentaar te plaas.
Kiekies
Dit is net so! So goed beskryf.